Światełko

Jeszcze raz wykorzystałam grubszą kalkę; tym razem, żeby zrobić abażurek. Kształt zachowałam zgodnie z posiadanym szablonem, ale gwiazdki to już zupełna improwizacja :-))

I tak sobie błyska:

Bałwanka nie będzie?...

Dziękuję, ośmiokrotnie dziękuję za wasze miłe słowa pod poprzednim postem!

Jeśli udało mi się zachęcić was do spróbowania tej techniki, to będę na te chęci chuchać i dmuchać w formie doradztwa - proszę pytać, powiem, co wiem.

Zapomniałam poprzednio napisać, że wzór wachlarza, który jest moją produkcją i własnością, można śmiało użytkować, czyli jest on "free" jak to mówią. Ponieważ rysowałam na papierze w kratkę, widać format oryginalny, ale ja zmniejszyłam go później do 75% oryginału.

I w ogóle taka jestem ucieszona waszymi opiniami, że dzisiaj  w drodze od dentysty do domu wymyśliłam sobie kolejny pomysł na wachlarz na bazie tego samego szablonu.

Szłam powoli w niemal wiosennym klimacie i tak mi się widzi, że z białych świąt już chyba nici; dziś +5, jutro i w kolejne dni też będzie ciepło... W telewizorze pan od pogody nie wróży zimy, więc może to jedyna okazja, żeby zobaczyć bałwanka?   

Wachlarz od kuchni - cz.II

Wszystkie części wachlarza już gotowe - jest ich razem dziewięć.

Teraz pora na prace dekoracyjne. Wykorzystałam to tego małe błyszczące połówki koralików  i klej introligatorski, który jest nieoceniony w pracy z kalką.

Koraliki są malutkie, więc na odrobinę kleju naniesioną wykałaczką kładę je pęsetą.

Jeszcze po jednym koraliku na środku między wytłoczonymi kwiatkami.

Całość wachlarza - sklejoną i ozdobioną - chowam do grubej książki i pod przycisk, żeby dobrze utrwalić.

W międzyczasie parę słów o technice pergaminowej.

Zwróćcie uwagę na białe "strzałki" na obrazku. 

To jest stippling nazywany  śnieżkiem. Wykonuje się go pojedynczą igłą: kładziemy kalkę lewą stroną do góry na litej tekturze i uderzamy igłą tak, by kalki nie podziurawić, a jedynie zrobić drobne wgłębienia. Po prawej otrzymujemy białą, lekko wypukłą, chropowatą powierzchnię.  

Wachlarz jest gotowy. Czego mu jeszcze brak? Małego zdobienia ukrywającego miejsce styku wszystkich elementów.

Zrobię z białej wstążeczki i koralika małą kokardkę:

  

I oto całość:

Wachlarz oprawiony w passe partout o wymiarach wewnętrznych 24x17,5cm

Wachlarz od kuchni - cz.I

Kartka z wachlarzami i wasze pochlebne opinie skłoniły mnie do podjęcia małego wyzwania: zrobię wachlarz, a co tam!

Tym razem będzie to tak zwana "samoróbka" :-), czyli moja produkcja od A do Z.

Najpierw rysunek:

Wyraźnie widać na nim moje męki twórcze. Opracowany na dwie wersje - ja skorzystałam w sumie z wersji cieńszej, co będzie widać w dalszej części.

Wykorzystałam kawałki grubszej kalki. Szczerze mówiąc przedkładam jej zalety nad tą cieńszą, zwłaszcza przy robieniu takich rzeczy jak abażurki, buciki czy właśnie wachlarze. Piórko i biały tusz - nieodzowne do rysowania.

  

  Narysowane - wytłoczone; najpierw po liniach cienką kulką, potem grubszymi podcieniowane tu i ówdzie.. W małym pudełeczku jest wosk - polecam bardzo, szczególnie właśnie do wytłaczania kalki: kulka przesuwa się płynnie po liniach.

Tak wygląda zakończony kolejny etap, do którego potrzebne były narzędzia kłujące.

Te narzędzia to igła pojedyncza i podwójna. Przedtem użyłam jeszcze kredki do podkolorowania środkowej części. Na zdjęciu nie ma blachy diagonalnej, z pomocą której zrobiłam regularne dziurki w główce tego elementu i wytłoczyłam małe kwiatki na różowym tle. Igła podwójna służy do dziurkowania brzegowego. No i jescze brak tu nożyczek, którymi wszystko wycięłam.

I tak kolejno element po elemencie. Mam ich na razie tyle,

 więc ciąg dalszy niewątpliwie nastąpi.

Czarne tło na większości zdjęć to moja najukochańsza podkładka firmy Pergamano - robię na niej od dawna wszystko poza dziurkowaniem - żeby nie podziurawić. Jedna strona jest sztywna, druga miękka, wszystko się mieści bez przesuwania (27x44cm), można ją łatwo myć i suszyć, bo jest z dermy. 

I to na dziś tyle.