Światełko

Jeszcze raz wykorzystałam grubszą kalkę; tym razem, żeby zrobić abażurek. Kształt zachowałam zgodnie z posiadanym szablonem, ale gwiazdki to już zupełna improwizacja :-))

I tak sobie błyska:

Bałwanka nie będzie?...

Dziękuję, ośmiokrotnie dziękuję za wasze miłe słowa pod poprzednim postem!

Jeśli udało mi się zachęcić was do spróbowania tej techniki, to będę na te chęci chuchać i dmuchać w formie doradztwa - proszę pytać, powiem, co wiem.

Zapomniałam poprzednio napisać, że wzór wachlarza, który jest moją produkcją i własnością, można śmiało użytkować, czyli jest on "free" jak to mówią. Ponieważ rysowałam na papierze w kratkę, widać format oryginalny, ale ja zmniejszyłam go później do 75% oryginału.

I w ogóle taka jestem ucieszona waszymi opiniami, że dzisiaj  w drodze od dentysty do domu wymyśliłam sobie kolejny pomysł na wachlarz na bazie tego samego szablonu.

Szłam powoli w niemal wiosennym klimacie i tak mi się widzi, że z białych świąt już chyba nici; dziś +5, jutro i w kolejne dni też będzie ciepło... W telewizorze pan od pogody nie wróży zimy, więc może to jedyna okazja, żeby zobaczyć bałwanka?   

Wachlarz od kuchni - cz.II

Wszystkie części wachlarza już gotowe - jest ich razem dziewięć.

Teraz pora na prace dekoracyjne. Wykorzystałam to tego małe błyszczące połówki koralików  i klej introligatorski, który jest nieoceniony w pracy z kalką.

Koraliki są malutkie, więc na odrobinę kleju naniesioną wykałaczką kładę je pęsetą.

Jeszcze po jednym koraliku na środku między wytłoczonymi kwiatkami.

Całość wachlarza - sklejoną i ozdobioną - chowam do grubej książki i pod przycisk, żeby dobrze utrwalić.

W międzyczasie parę słów o technice pergaminowej.

Zwróćcie uwagę na białe "strzałki" na obrazku. 

To jest stippling nazywany  śnieżkiem. Wykonuje się go pojedynczą igłą: kładziemy kalkę lewą stroną do góry na litej tekturze i uderzamy igłą tak, by kalki nie podziurawić, a jedynie zrobić drobne wgłębienia. Po prawej otrzymujemy białą, lekko wypukłą, chropowatą powierzchnię.  

Wachlarz jest gotowy. Czego mu jeszcze brak? Małego zdobienia ukrywającego miejsce styku wszystkich elementów.

Zrobię z białej wstążeczki i koralika małą kokardkę:

  

I oto całość:

Wachlarz oprawiony w passe partout o wymiarach wewnętrznych 24x17,5cm

Wachlarz od kuchni - cz.I

Kartka z wachlarzami i wasze pochlebne opinie skłoniły mnie do podjęcia małego wyzwania: zrobię wachlarz, a co tam!

Tym razem będzie to tak zwana "samoróbka" :-), czyli moja produkcja od A do Z.

Najpierw rysunek:

Wyraźnie widać na nim moje męki twórcze. Opracowany na dwie wersje - ja skorzystałam w sumie z wersji cieńszej, co będzie widać w dalszej części.

Wykorzystałam kawałki grubszej kalki. Szczerze mówiąc przedkładam jej zalety nad tą cieńszą, zwłaszcza przy robieniu takich rzeczy jak abażurki, buciki czy właśnie wachlarze. Piórko i biały tusz - nieodzowne do rysowania.

  

  Narysowane - wytłoczone; najpierw po liniach cienką kulką, potem grubszymi podcieniowane tu i ówdzie.. W małym pudełeczku jest wosk - polecam bardzo, szczególnie właśnie do wytłaczania kalki: kulka przesuwa się płynnie po liniach.

Tak wygląda zakończony kolejny etap, do którego potrzebne były narzędzia kłujące.

Te narzędzia to igła pojedyncza i podwójna. Przedtem użyłam jeszcze kredki do podkolorowania środkowej części. Na zdjęciu nie ma blachy diagonalnej, z pomocą której zrobiłam regularne dziurki w główce tego elementu i wytłoczyłam małe kwiatki na różowym tle. Igła podwójna służy do dziurkowania brzegowego. No i jescze brak tu nożyczek, którymi wszystko wycięłam.

I tak kolejno element po elemencie. Mam ich na razie tyle,

 więc ciąg dalszy niewątpliwie nastąpi.

Czarne tło na większości zdjęć to moja najukochańsza podkładka firmy Pergamano - robię na niej od dawna wszystko poza dziurkowaniem - żeby nie podziurawić. Jedna strona jest sztywna, druga miękka, wszystko się mieści bez przesuwania (27x44cm), można ją łatwo myć i suszyć, bo jest z dermy. 

I to na dziś tyle. 

Jeszcze raz kartki

Dziękuję za komentarze pod poprzednim "pokazem". Cieszę się, że kociak skradł wam kawałek serca. 

Filcowanie ma wiele uroku - oprócz podziurawionych palców, oczywiście :-).

Wracam do kartek okolicznościowych.
Obrazkowych

i całkiem "kalkowych" :-)

Proszę państwa, oto...

???

Kot.

Właściwie to "zaliczka na kota", czyli kociak.

Nieduży.

Porzuciłam kartki świąteczne i wyciągnęłam wełnę. A tak właściwie to zaczęło się od tego, że dawno temu kupiłam paczkę białej modeliny i teraz - wreszcie! - zrobiłam kilka par oczu do maskotek. 

Mogę śmiało powiedzieć, że mój kociak zaczął się od oczu :-D.

Gwiazdki

No i pogroziła nam zima swoim zimnym, białym paluszkiem - posypało u nas w miniony weekend całkiem solidnie.

Tym bardziej czuję się usprawiedliwiona pokazując wam kolejne kartki w zimowej tonacji:

Gwiazdki wychodzą zazwyczaj dość fajnie, ale potrzebna jest kalka 200g - bardziej biała i sztywniejsza; wykorzystuję stare zapasy, bo już jest chyba niedostępna.   

Odmiana

No i zleciało! Listopad zaczął się niemal wiosennie i moje zimowe kartki pasują do krajobrazu jak pięść do nosa :-))

Bardzo dziękuję za dobre słowo od was - zarówno od zadomowionych, jak i nowych komentatorek, które - mam nadzieję - zechcą do mnie zaglądać częściej.

Tak, muszę przyznać, że obrazki na kalce są najbardziej, że tak powiem, eleganckie w tonacji białej i takie sama lubię; ale od czasu do czasu korci, by dodać choćby ciut-ciut koloru :-).

I tak jest tym razem. 

Zmieniamy klimat na orientalny:

    

Wzór znalazłam kiedyś w czasopiśmie "branżowym" Parchment Craft i długo odkładałam na później; chyba z braku wewnętrznego przekonania, że powinnam go zrobić.

Też tak macie? :-)

Wreszcie postanowiłam zmierzyć się z tą "chińszczyzną": w ruch poszły kolorowe tusze (nawet złoty i srebrny) i pastele olejne. W zasadzie jest OK. Największą zmorą okazało się fotografowanie. Dobrze, że teraz nie używa się klisz!... bo napstrykałam zdjęć, jak jakiejś gwieździe filmowej.   

Koniec końców - musicie uwierzyć mi na słowo.

Prawie na życzenie

W Waszych komentarzach pod ostatnim postem - dziękuję! - większe uznanie zyskała biel, więc dokładam jeszcze kolejną kartkę w prawdziwie zimowym klimacie.

Zmieszana

Dziękuję za komentarze - w świecie robótkowym, jak widać, dość wcześnie rozpoczyna się sezon bożonerodzenniowy :-).

W tej małej karteczce zmieściło się trochę pergaminowego tłoczenia i cieniowania, odrobina flower softu, stempel i kilka biżuteryjnych świecidełek. Dlatego jest zmieszana :-)

  

Na deser - klasyka gatunku:

Tylko się nie śmiejcie!...

Przede wszystkim: witam kolejne osoby. które zechciały do mnie zajrzeć i wszystkim bardzo dziękuję za przemiłe komentarze pod poprzednim postem.

A teraz nowa pocztówka - pierwsza z cyklu świątecznego. Pewnie powiecie, że ja już nawet Amerykę przegoniłam :-)))))),

ale trzeba ich trochę wydziubać a proces decyzyjny zabiera mi sporo czasu. Nie mówiąc o samym wykonaniu. I zleci w okamgnieniu.

Ważka

Czas już zapewne pomyśleć o złocisto-rdzawych barwach, o jesiennych liściach... a u mnie kwitnie i lata :-))

Papierowe wspomnienie lata

Coraz bardziej odległe to wspomnienie...

Tylko patrzeć a zabiorę się za "wyrób" świątecznych kartek :)), ale chwilowo zajrzałam do swoich różnych papierów i popełniłam szybkie 3D korzystając z motywu, który już jest ponacinany.

Najpierw wszystkie elementy układam od największego do najmniejszego

i w tej samej kolejności nakładam na siebie warstwy mocując je za pomocą malutkich kwadracików z pianki dwustronnie klejącej.

Efekt końcowy:

Wysyłam upominki

Karteczki przygotowane, w oczekiwaniu na "sierotkę" w osobie mojego męża, zostawiłam na straży nowego.

Dziękuję wszystkim za jubileuszowe życzenia - pewnie jeszcze trochę tu podziałam. Czy to będzie kolejnych pięć lat? Zobaczymy :).

 A teraz wyniki rozdawajki:

podkładka dla Elizy Art

magnes dla Małgorzaty Zoltek

breloczek dla Lidii

/i bardzo proszę o kontakt mailowy, bo nie mam do was namiarów/

Gratuluję!

Na koniec chcę przedstawić kota,

który dołączył do mojej wielkiej domowej kociej rodziny

Jeszcze trochę kalki

Właściwie to powinnam już wyciągać walizkę i pakować do niej rzeczy potrzebne na tygodniowy wyjazd. Matko świeta! Zdecydować, co będzie mi potrzebne dość daleko od domu, żeby nie za dużo i nie za mało, na pogodę i na niepogodę (oby nie!), do ogrodu botanicznego, na szczyt góry oraz zwiedzanie zabytków - to jest nie do ogarnięcia :)).

Ale nic - damy radę.

Trzy karteczki. Początkowo miały być tylko białe, ale później dwóm dodałam trochę rumieńców. 

 

Pięciolecie i prezenty

"Nadejszła wiekopomna chwila"... albowiem okazuje się, że już od bardzo dawna zajmuję wasz czas opowiadaniem o różnych moich rękodzielniczych próbach i dokonaniach.

Dokładnie mówiąc: dziś mija pięć lat!

Sama jestem zdziwiona. 

 Taki piękny jubileusz nie może się obyć bez prezentów.

Rzecz jasna, nie domagam się obdarowywania mnie :), wprost przeciwnie - przygotowałam coś dla was i są to:

*podkładka pod naczynko z ulubionym napojem

* magnes do przytrzymania zapisków na lodówce

* breloczek do kluczy leżących zazwyczaj na dnie torebki

Prezenty wyglądają tak: 

 Odkrywam niespodziankę, bo kto chciałby losować koty w worku? :)
A teraz proszę bardzo o zgłoszenia do 12 września przez komentarze pod dzisiejszym wpisem.
Losowanie ( wg kolejności wymienionych drobiazgów) planuję na niedzielę 14 września, bo trochę mnie nie będzie na początku przyszłego miesiąca a poza tym nie ośmieliłabym się nikogo poganiać; za to z przyjemnością obdaruję trzy osoby. 
Zapraszam!

Atramentowy

Nowy w mieście :).

 

Prędko, prędko!

Już zaraz, natychmiast, "na wczoraj" potrzebna kartka.

No to robię:

 

Kim będę?

Nabyłam motek czesanki w kolorze miętowym. 

Kolor obiektywnie bardzo ładny, ale siadłam nad nim i zaczęłam się zastanawiać, jak tę wełnę spożytkować?...

Pomysł wreszcie nadszedł i zmaterializował się tak:

Kręcenie bez zwijania

czyli mój sposób na quilling :).

Oczywiście nie da się całkiem odejść od tradycyjnego nawijania na igłę, ale bardzo spodobało mi się używanie "pęczków" prostych paseczków do robienia płatków i dłuższych listków: 

Papuga

Jak szaleją upały, to trzymam się z daleka od kalki, bo ta bestia łapie każdą wilgoć i zaraz zostają jakieś ciapki od paluszków, chociaż osłaniam ją starannie papierowymi chusteczkami :(

Zrobiłam ostatnio tylko ten jeden "tropikalny" drobiazg:

 

O robótkach zapomnianych

Czy ja już o tym wspominałam, że moja przygoda z rękodziełem zaczęła się od krzyżykowania?

Tak właśnie było - zapatrzyłam się na jakieś piękne haftowane obrazki i pomyślałam: dlaczego nie ja? Poszukałam, poszperałam, zgłębiłam wiedzę na temat muliny, "rozdzielczości" kanwy... i do dzieła.   

Wszystko to działo się prawie dziesięć lat temu. To i owo udało mi się zrobić, coś tam poszło w ludzi, ale w pudle ciągle leżą trzy największe wyrzuty sumienia.

Pierwszy - bo do skończenia zostało zaledwie kilkanaście krzyżyków:

Drugi - bo ten portret (jako jeden z niewielu) tak bardzo mi się podobał:

Trzeci - bo tygrys to mój absolutnie ukochany rodzaj kota:

I co? 

Może warto o nich cieplej pomyśleć?