Nowa "zabawka"

Dziękuję za wszystkie gratulacje i komentarze pod ostatnim wpisem.

Do moich stałych zajęć robótkowych dołączyło właśnie nowe wyzwanie. Nie wiem, czy na długo, ale spróbować po prostu musiałam. Jak w kultowej piosence Jerzego Stuhra:

"Czasami człowiek musi, inaczej się udusi".

:))))

Czy wiecie, co to jest zimna porcelana? 

To plastyczna masa, z której można modelować laleczki, zwierzaki, kwiatki, pewnie też breloczki i biżuterię, i co tam inwencja dyktuje.

Piękniejsza siostra masy solnej.

Dlaczego piękniejsza? Bo gładsza i bardziej elastyczna, nie kruszy się, pięknie wałkuje i rozciaga.

Od chwili, gdy o niej usłyszałam, zapragnęłam spróbować i w związku z tym zaopatrzyłam się w:

wiaderko Wikolu (1kg ok.16zł, sklep dla majsterkowiczów)

skrobię kukurydzianą ( stoisko ze zdrową żywnością w Auchanie, paczka 200g, 8zł z groszami)

tubkę białej farby akrylowej ( w oryginale - gwasz, ale nie było)

olej jadalny

ocet

rondelek z powłoką nieprzywieralną (nabyłam za 25zł) 

plastikową mocną łyżkę (jak dla dzieci - np. z Ikei) 

rolkę folii spożywczej ( ta przezroczysta, nie aluminiowa)

* Rondelek stawiamy na kuchennej wadze

* wlewamy do niego 200g wikolu

* dodajemy łyżkę oleju oraz

* łyżkę octu

* mieszamy

* wyciskamy na łyżkę pasek białej farby (ok.2,5cm), dodajemy, mieszamy

* zerujemy wagę i wsypujemy do mieszaniny 140g skrobii kukurydzianej

* mieszamy wszystko bardzo starannie

* przenosimy rondelek na kuchenkę

*podgrzewamy i nieustannie mieszamy

* masa zaczyna gęstnieć: energicznie zagarniamy łyżką od brzegów do środka i od dna, żeby nie przywierała

* grzejemy /gotujemy/ ok.4minuty

* po tym czasie masa staje się już bryłą ciasta

* zdejmujemy z kuchenki

* spory kawałek folii rozkładamy na stole

*smarujemy folię oraz ręce zwykłym kremem Nivea

* wyjmujemy ciepłą masę z rondelka

* przez chwilę ugniatamy jeszcze w dłoniach

* kładziemy na natłuszczonej folii

* SZCZELNIE zawijamy

Opisane wyżej czynności wykonałam dobę temu i w dalszym ciągu mam w folii elastyczną kulę o konsystencji plateliny.Żadnego zapachu nie wydziela. Do pracy odrywam tylko potrzebny kawałek a resztę chronię przed wyschnięciem i stwardnieniem starannie owijając folią.

Oryginalną recepturę znajdziecie na blogu Brigidy Clément w postaci filmu instruktażowego:

http://www.babou-bricole.com/blog/porcelainefroide/recette.htm

Dołączam widoczek pierwszej mojej produkcji:

 Arcydzieło to jeszcze nie jest :))), ale pięknie zastygło - na kamień.

Aaa... i jeszcze - kolor /czerwony i zielony/ uzyskałam dodając farbę akrylową do kawałków masy.